настура́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. настура́н
Р. настура́ну
Д. настура́ну
В. настура́н
Т. настура́нам
М. настура́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

настура́н, -ну м., мин. настура́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

настура́н мин. настура́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Настуран 7/439

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

настура́н

(ад гр. nastos = ушчыльнены + уран)

мінерал класа вокісаў і гідравокісаў, разнавіднасць уранініту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)