наступа́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. наступа́нне
Р. наступа́ння
Д. наступа́нню
В. наступа́нне
Т. наступа́ннем
М. наступа́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наступа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. наступаць ​1 (у 1, 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трансгрэсія,

наступанне мора на сушу.

т. 15, с. 506

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)