насту́кваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. насту́кваю насту́кваем
2-я ас. насту́кваеш насту́кваеце
3-я ас. насту́квае насту́кваюць
Прошлы час
м. насту́кваў насту́квалі
ж. насту́квала
н. насту́квала
Загадны лад
2-я ас. насту́квай насту́квайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час насту́кваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насту́кваць несов. (обнаруживать постукиванием) насту́кивать; см. насту́каць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насту́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да настукаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насту́каць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. што. Выявіць што-н. пастукваннем.

Н. пустату ў сцяне.

2. Надаваць кухталёў, набіць (разм.).

|| незак. насту́кваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насту́кивать несов. насту́кваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)