насто́рч, прысл. (разм.).

Старчма.

Цэглу клалі н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насто́рч

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
насто́рч - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насто́рч нареч.

1. торчко́м, торчмя́;

2. (о кладке кирпича) тычко́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насто́рч, прысл.

Разм. Старчма. [Самахвал] паставіў насторч свой кузаў і намагаўся выкінуць цэментную рошчыну, што прыліпла да дна. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Насторч ’старчаком, старчма, усторч’ (Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС, Ян.), сюды ж насторчыць ’вывіхнуць, выкруціць’ (слонім., Нар. лекс.), гл. сторч, старча́ць ’тырчаць’, параўн. nastorczyć oko ’пашкодзіць вока’ (Арх. Федар.), г. зн. ’накалоцца, напароцца на што-небудзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тычко́м нареч.

1. старчма́, старчако́м, насто́рч; (стоймя) сто́йма;

2. (о кладке кирпича) старчако́м, папяро́чкай;

3. (об ударе) штурхялём.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)