на́спачка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
на́спачка |
на́спачкі |
| Р. |
на́спачкі |
на́спачак |
| Д. |
на́спачцы |
на́спачкам |
| В. |
на́спачку |
на́спачкі |
| Т. |
на́спачкай
на́спачкаю |
на́спачкамі |
| М. |
на́спачцы |
на́спачках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
на́спа
1. Насыпаны земляны вал (Слаўг.).
2. Малады лес на аблозе, пераважна бярозавы (Віц. Нік. 1895); наогул малады лясок (Лёзн. Касп.). Тое ж на́спачка, на́сыпка (Віц. Нік. 1895).
2. Гай на высокім месцы, якое выступае сярод навакольных нізін і роўнядзей (Віц. Нік. 1895).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)