Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Наспа (в., Рагачоўскі пав.) 11/124
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
на́спаж.уст.гл. насып
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
наспа
Том: 19, старонка: 303.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
◎ На́спа1 ’насып, верх; збожжа, насыпанае звыш меры’ (Нас., Яруш.). Паводле Насовіча, ад сыпаць, насыпаць (Нас., 319).
◎ На́спа2 ’лес, які расце на ўскраіне поля’ (Шн.), іціць у κά‑ спу ’ісці ў малады лес збіраць грыбы’ (Нік. Посл.). Відаць, ад насыпаць, гл. насып ’насыпаны вал, тэраса’, параўн. рус.смал.на́спа ’насып (земляны)’, польск.naspa ’тс’, чэш.дыял.tiäspa ’тс’ (< *nasbpay гл. Махэк₂, 390; Бязлай, 2, 215); значэнне ’малады лес’ другаснае, узнікла ў сувязі з тым, што звезенае на край поля каменне, ламачча і пад. хутка зарастала хмызняком.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
на́спа
1. Насыпаны земляны вал (Слаўг.).
2. Малады лес на аблозе, пераважна бярозавы (Віц.Нік. 1895); наогул малады лясок (Лёзн.Касп.). Тое ж на́спачка, на́сыпка (Віц.Нік. 1895).
2. Гай на высокім месцы, якое выступае сярод навакольных нізін і роўнядзей (Віц.Нік. 1895).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Сасновая Наспа (в., Лёзненскі р-н) 11/40
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Пярэ́спа ’каса, мыс; насыпная дарога праз балота’ (Стан.); параўн. укр.пере́спа ’пярэсып, земляны насып’, польск.przespa ’нешта перасыпанае’, балг.пре́спа ’сумёт’, макед.преспа ’тс’. Вытворнае ад сы́паць, з іншай прыстаўкай гл. вы́спа, на́спа і пад.
