наснава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
насную́ |
наснуё́м |
| 2-я ас. |
наснуе́ш |
наснуяце́ |
| 3-я ас. |
наснуе́ |
насную́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
наснава́ў |
наснава́лі |
| ж. |
наснава́ла |
| н. |
наснава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
насну́й |
насну́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
наснава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наснава́ць сов. наснова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наснава́ць, ‑сную, ‑снуеш, ‑снуе; ‑снуём, ‑снуяце; зак., чаго.
Аснаваць нейкую колькасць чаго‑н. Наснаваць красён.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наснава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад наснаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)