насе́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. насе́нка
Р. насе́нкі
Д. насе́нцы
В. насе́нку
Т. насе́нкай
насе́нкаю
М. насе́нцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

насе́нка ж., разг. семенно́й карто́фель (кле́вер и т.п.)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насе́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Жан. да насеннік (у 1 знач.). Канюшына-насенка. Бульба-насенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насе́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

1. Расліна або яе плод, пакінуты на насенне.

Агурок-н.

2. Участак, прызначаны для вырошчвання раслін на насенне (спец.).

|| ж. насе́нка, -і, ДМ -нцы (да 1 знач.; разм.).

Бульба-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)