нары́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́е; -ры́ты; зак., чаго.

Нарабіць паглыбленняў у зямлі.

Нарылі свінні ям.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нары́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. нары́е нары́юць
Прошлы час
м. нары́ў нары́лі
ж. нары́ла
н. нары́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час нары́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нары́ць сов. (рылом — о животных) нары́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нары́ць, ‑рые; зак., чаго.

Разрыхліць зямлю, нарабіць паглыбленняў у зямлі (пераважна рылам). Нарылі свінні ям.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

На́рыць ’бадзяцца’ (Бяльк.). Разам з ны́рыць ’тс’ (Бяльк.) да *ner‑/nor‑/nar‑, што адлюстроўваюць аблаўтныя адносіны прасл. *noriti, роднаснага літ. nérti ’знікаць, ныраць, уцякаць у нару, у лес, у поле’, параўн. шны́рыць і шна́рыць ’шастаць, шукаць’, гл. нара́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нары́ты нары́тый; см. нары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панарыва́ць³, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., чаго.

Нарыць чаго-н. у вялікай колькасці або ў многіх месцах.

Дзікі панарывалі зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нары́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нары́ть сов. накапа́ць, мног. панако́пваць; (рылом — о животных) нары́ць, мног. панарыва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарыва́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да нарваць ​1 (у 1–3 знач.).

нарыва́ць ​2, ‑ае.

Незак. да нарваць ​2.

нарыва́ць ​3, ‑ае.

Незак. да нарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)