на́ры

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. на́ры
Р. на́раў
Д. на́рам
В. на́ры
Т. на́рамі
М. на́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

на́ры, -аў.

Насціл з дошак, прызначаны для спання, які знаходзіцца на пэўнай вышыні над падлогай або зямлёй.

Турэмныя н.

Двух’ярусныя н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́ры, -раў ед. нет на́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́ры на́ры, -раў ед. нет; (в крестьянской избе) пало́к, -лка́ м., пол, род. пала́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нара́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. нара́ но́ры
Р. нары́ но́р
Д. нары́ но́рам
В. нару́ но́ры
Т. наро́й
наро́ю		 но́рамі
М. нары́ но́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

на́ры, ‑аў; адз. няма.

Насціл з дошак, прызначаны для спання, які знаходзіцца на пэўнай вышыні над падлогай або зямлёй. У палатцы паабапал праходу былі зроблены суцэльныя нары. Пальчэўскі. На двух’ярусных нарах ўзвышаліся туга пабітыя сеннікі, засланым байкавымі коўдрамі. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́ры мн Prítsche f -, -n, Schláfbank f -, -bänke

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

На́ры ’падмосткі, дошкі на козлах для спання’ (Яруш., Бяльк.), ’насціл з дошак для спання, палок’ (Сл. ПЗБ), ’насілкі для вынасу нябожчыкаў’ (Грыг., Сцяшк., Янк.), ’падстаўка пад галаву нябожчыка’ (ТС). Не можа разглядацца асобна ад ма́ры ’пахавальныя насілкі’ (Нас.), насуперак Фасмеру (3, 46), апошняе праз польскую і чэшскую мовы з ням. Bahre ’насілкі’ (Брукнер, 324; Махэк₂, 352).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пол¹,-а, мн. -палы́, -пало́ў, м.

Палаткі, нары ў сялянскай хаце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бо́трыбіёнт

‘жыхар нары’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бо́трыбіёнт бо́трыбіёнты
Р. бо́трыбіёнта бо́трыбіёнтаў
Д. бо́трыбіёнту бо́трыбіёнтам
В. бо́трыбіёнта бо́трыбіёнтаў
Т. бо́трыбіёнтам бо́трыбіёнтамі
М. бо́трыбіёнце бо́трыбіёнтах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)