нарсу́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нарсу́д нарсуды́
Р. нарсуда́ нарсудо́ў
Д. нарсуду́ нарсуда́м
В. нарсу́д нарсуды́
Т. нарсудо́м нарсуда́мі
М. нарсудзе́ нарсуда́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нарсу́д, -да́ м. (наро́дны суд) нарсу́д (наро́дный суд)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарсу́д (наро́дный суд) нарсу́д, -да м. (наро́дны суд).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарсу́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Народны суд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарсу́д м Vólksgericht n -(e)s, -e (verkürzte Benennung des Gerichts in der ehemaligen UdSSR)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)