наро́чный

1. прил. спецыя́льны;

2. сущ. на́рачны, -нага м., паслане́ц, -нца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарочный

Том: 19, старонка: 268.

img/19/19-268_1354_Нарочный.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

на́рачны сущ. на́рочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наўмы́сны умы́шленный, наро́чный, нарочи́тый, наме́ренный, преднаме́ренный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паслане́ц, -нца́ м.

1. посла́нец;

2. на́рочный, гоне́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)