народы Азіі

т. 11, с. 188

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

народы Амерыкі

т. 11, с. 189

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

народы Афрыкі

т. 11, с. 190

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

народы Еўропы

т. 11, с. 191

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«народы мора»

т. 11, с. 192

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

народы Аўстраліі і Акіяніі

т. 11, с. 190

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

наро́д

‘нацыя, насельніцтва краіны’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. наро́д наро́ды
Р. наро́да наро́даў
Д. наро́ду наро́дам
В. наро́д наро́ды
Т. наро́дам наро́дамі
М. наро́дзе наро́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

го́рский го́рскі;

го́рские наро́ды го́рскія наро́ды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́рскі го́рский;

~кія наро́ды — го́рские наро́ды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адзінакро́ўны, -ая, -ае.

1. Які паходзіць ад аднаго бацькі, але розных маці (пра дзяцей).

Адзінакроўныя браты.

2. Які звязаны агульнасцю паходжання (пра аднапляменныя супольнасці, братэрскія народы і пад.).

Адзінакроўныя народы.

|| наз. адзінакро́ўе, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)