наро́дніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. наро́дніцтва
Р. наро́дніцтва
Д. наро́дніцтву
В. наро́дніцтва
Т. наро́дніцтвам
М. наро́дніцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наро́дніцтва, -а, н.

Грамадска-палітычны рух у Расіі ў 2-й палавіне 19 ст., які ідэалізаваў сялянскую абшчыну і імкнуўся цераз яе ажыццявіць ідэі сялянскай дэмакратыі і пераходу да сацыялізму, мінуючы капіталізм.

|| прым. наро́дніцкі, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наро́дніцтва ср., ист. наро́дничество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наро́дніцтва, ‑а, н.

Грамадска-палітычны рух у асяроддзі дробна-буржуазнай інтэлігенцыі Расіі ў другой палове 19 ст., які ідэалізаваў сялянскую абшчыну і адмаўляў рэвалюцыйную барацьбу пралетарыяту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

народніцтва

т. 11, с. 177

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Народніцтва 2/83, 355; 4/139; 5/20, 343; 6/277, 314; 7/409, 418—419; 9/74, 103; 10/261, 444

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

наро́дніцтва н. гіст. Naródnikibewegung f -; Bewégung der Naródniki [der Vólkstümler]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

наро́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Паслядоўнік народніцтва.

|| ж. наро́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. наро́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наро́дніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да народніцтва, народніка; які выражае погляды народніцтва, народнікаў. Народніцкая праграма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наро́дничество ист. наро́дніцтва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)