нарміро́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нарміро́вачны |
нарміро́вачная |
нарміро́вачнае |
нарміро́вачныя |
| Р. |
нарміро́вачнага |
нарміро́вачнай
нарміро́вачнае |
нарміро́вачнага |
нарміро́вачных |
| Д. |
нарміро́вачнаму |
нарміро́вачнай |
нарміро́вачнаму |
нарміро́вачным |
| В. |
нарміро́вачны (неадуш.) |
нарміро́вачную |
нарміро́вачнае |
нарміро́вачныя (неадуш.) |
| Т. |
нарміро́вачным |
нарміро́вачнай
нарміро́вачнаю |
нарміро́вачным |
нарміро́вачнымі |
| М. |
нарміро́вачным |
нарміро́вачнай |
нарміро́вачным |
нарміро́вачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нарміро́вачны нормиро́вочный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нарміро́вачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да нарміроўкі, заняты нарміроўкай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нармірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што.
Тое, што і нармаваць.
|| наз. нармірава́нне, -я, н. і нарміро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.
|| прым. нарміро́вачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нормиро́вочный нарміро́вачны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)