нармава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. нармава́нне
Р. нармава́ння
Д. нармава́нню
В. нармава́нне
Т. нармава́ннем
М. нармава́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нармава́нне н. Nórmung f -;

нармава́нне пра́цы Árbeitsnormung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нармава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; незак., што.

Узводзіць, устанаўліваць нормы.

Н. заработную плату.

|| наз. нармава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нармава́нне, нармірава́нне н. Normíerung f -;

нармава́нне пра́цы Árbeitsnormung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

rationing [ˈræʃənɪŋ] n. нармава́нне, нармірава́нне (прадуктаў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нормирова́ние нармава́нне, -ння ср., нармірава́нне, -ня ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)