наркама́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наркама́нскі наркама́нская наркама́нскае наркама́нскія
Р. наркама́нскага наркама́нскай
наркама́нскае		 наркама́нскага наркама́нскіх
Д. наркама́нскаму наркама́нскай наркама́нскаму наркама́нскім
В. наркама́нскі (неадуш.)
наркама́нскага (адуш.)		 наркама́нскую наркама́нскае наркама́нскія (неадуш.)
наркама́нскіх (адуш.)
Т. наркама́нскім наркама́нскай
наркама́нскаю		 наркама́нскім наркама́нскімі
М. наркама́нскім наркама́нскай наркама́нскім наркама́нскіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наркама́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які мае моцную, хваравітую цягу да наркотыкаў.

|| ж. наркама́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. наркама́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)