нарачы́
‘назваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
нараку́ |
нарачо́м |
| 2-я ас. |
нарачэ́ш |
нарачаце́ |
| 3-я ас. |
нарачэ́ |
нараку́ць |
| Прошлы час |
| м. |
наро́к |
нараклі́ |
| ж. |
наракла́ |
| н. |
наракло́ |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
нарачы́ |
нарачы́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
наро́кшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
На́рач
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
На́рач |
| Р. |
На́рачы |
| Д. |
На́рачы |
| В. |
На́рач |
| Т. |
На́раччу |
| М. |
На́рачы |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адпачы́ць, -чну́, -чне́ш, -чне́; -чнём, -чняце́, -чну́ць; -чы́ў, -чы́ла; -чні́; зак.
Аднавіць сілы, зрабіўшы перапынак у рабоце.
А. на Нарачы.
|| незак. адпачыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
куто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.
1. Тое, што і кут.
2. Зацішная, прыгожая, маляўнічая мясцовасць.
Райскі к. на Нарачы.
|| памянш.-ласк. куто́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Ганутка (р., бас. Нарачы) 7/394
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Слабадское (воз., бас. Нарачы) 9/571
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Спягліца (р., бас. Нарачы) 7/394
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
упамі́н, ‑у, м.
Разм. Тое, што і упамінанне. Асобныя фрагменты з «Нарачы» ўпершыню былі надрукаваны ў зборніку «На этапах» (1936 г.) як лірычныя вершы, без упаміну, што яны ўваходзяць у паэму. У. Калеснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасваво́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.
Сваволіць некаторы час. Пеця любіў пасваволіць, а часам і пакрыўдзіць каго-небудзь з аднагодкаў. Сіняўскі. Толькі бліснуць маланкі, Віхор Раскалыша Нарачы далі, Выплывае з глыбіняў вугор Пасваволіць на хвалі. Зарыцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Нарачанка (р., бас. Нарачы) 5/50, 203; 7/394
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)