Verbum

анлайнавы слоўнік

нарака́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нарака́нне, -я, н.

1. гл. наракаць.

2. звычайна мн. -і, -яў. Дакор, папрокі.

Матчыны нараканні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нарака́нне ср. ропта́ние, ро́пот м., се́тование

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарака́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. наракаць.

2. звычайна мн. (нарака́нні, ‑яў). Дакор, папрокі. Караліна моўчкі слухала матчыны нараканні. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарака́нне н. Vórwurf m -(e)s, Vorwürfe; Klágen n -s, Wéhklagen n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

нарака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., на каго-што, з дадан. і без дап.

Выказваць крыўду на каго-, што-н., незадавальненне кім-, чым-н.

|| наз. нарака́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жа́льба, -ы, ж.

1. Смутак, туга, шкадаванне.

Ж. сэрца.

2. Скарга, нараканне.

Затоеная ж. падступала да горла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ропта́ние нарака́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарека́ние нарака́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іерэмія́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Кніжн. Слёзная, горкая скарга, нараканне.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)