Нарадная

т. 11, с. 145

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нара́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нара́дны нара́дная нара́днае нара́дныя
Р. нара́днага нара́днай
нара́днае		 нара́днага нара́дных
Д. нара́днаму нара́днай нара́днаму нара́дным
В. нара́дны (неадуш.)
нара́днага (адуш.)		 нара́дную нара́днае нара́дныя (неадуш.)
нара́дных (адуш.)
Т. нара́дным нара́днай
нара́днаю		 нара́дным нара́днымі
М. нара́дным нара́днай нара́дным нара́дных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нара́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які робіцца па нараду (у 1 знач.). Нарадныя работы.

2. у знач. наз. нара́дная, ‑ай, ж. Памяшканне, дзе выдаюць, атрымліваюць нарады на работу. Мы сабраліся на трэцім паверсе шахтакіраўніцтва ў вялікай зале-нараднай. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)