нараві́цца, -раўлю́ся, -ро́вішся, -ро́віцца; незак.

Упарціцца, паказваць свой нораў.

Конь часта наравіўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нараві́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. нараўлю́ся наро́вімся
2-я ас. наро́вішся наро́віцеся
3-я ас. наро́віцца наро́вяцца
Прошлы час
м. нараві́ўся нараві́ліся
ж. нараві́лася
н. нараві́лася
Загадны лад
2-я ас. нараві́ся нараві́цеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час наро́вячыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нараві́цца несов.

1. привере́дничать;

2. норови́ться, арта́читься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нараві́цца, ‑раўлюся, ‑ровішся, ‑ровіцца; незак.

1. Упарціцца, паказваць свой нораў. Конь спачатку не хацеў насіць чалавека на сваёй спіне, іржаў, брыкаўся, наравіўся. Бядуля.

2. Прыладжвацца, прыстасоўвацца. Па чорнай верхаводцы .. [байцы] прайшлі ціха, а потым боты ў кожнага хлюпалі, і трэба было вельмі наравіцца, каб не рабіць шуму. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нараві́цца

1. (упарціцца) éigensinnig [díckköpfig, hálsstarrig] sein; sich sträuben; sich widersétzen; widerspénstig sein (упірацца);

2. (капрызіць) nörgeln vi; méckern vi (разм.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нату́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца; незак.

Наравіцца, упірацца, упарціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

занараві́цца, ‑раўлюся, ‑равішся, ‑равіцца.

Зак. да наравіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арта́читься несов., разг. упіра́цца, нараві́цца, упа́рціцца;

полно тебе арта́читься го́дзе табе́ нараві́цца (упіра́цца).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панараві́цца, ‑нараўлюся, ‑наровішся, ‑наровіцца; зак.

Наравіцца некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кобе́ниться несов., прост. нараві́цца, нату́рыцца, упіра́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)