напу́дрыцца гл. пудрыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напу́дрыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напу́друся напу́дрымся
2-я ас. напу́дрышся напу́дрыцеся
3-я ас. напу́дрыцца напу́драцца
Прошлы час
м. напу́дрыўся напу́дрыліся
ж. напу́дрылася
н. напу́дрылася
Загадны лад
2-я ас. напу́дрыся напу́дрыцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час напу́дрыўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напу́дрыцца сов. напу́дриться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напу́дрыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Пакрыць свой твар слоем пудры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́дрыцца, -руся, -рышся, -рыцца; незак.

Пакрываць сабе твар пудрай.

|| зак. напу́дрыцца, -руся, -рышся, -рыцца і папу́дрыцца, -руся, -рышся, -рыцца.

|| наз. пу́дранне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напу́дриться напу́дрыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напу́дрывацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да напудрыцца.

2. Зал. да напудрываць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпу́дрыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм. Злёгку напудрыцца. [Ніна] ціхенька, каб ніхто не бачыў, падпудрылася, губкі накусала, бровы насліненымі пальцамі ў стрэлачкі сабрала... Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Нарэ́пяці́цца ’прыгожа адзецца, напудрыцца, падмаляваць губы, падвесці бровы’ (навагр., Нар. сл.). Да рэпетыцыя?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прынапу́траны ’расфранчаны, адзеты па-святочнаму’ (рагач., Нар. Гом.). Прэфіксальнае ўтварэнне да незафіксаванага *напу́траны ’напудраны’ з распадабненнем выбухной групы ‑др‑, параўн. аналагічныя ўтварэнні рус. дыял. принапу́трить ’напудрыць’, принапу́дрить ’тс’, принапу́дриться ’напудрыцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)