напро́шваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. напро́шваю напро́шваем
2-я ас. напро́шваеш напро́шваеце
3-я ас. напро́швае напро́шваюць
Прошлы час
м. напро́шваў напро́швалі
ж. напро́швала
н. напро́швала
Загадны лад
2-я ас. напро́швай напро́швайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час напро́шваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напро́шваць несов., разг.

1. (приглашать многих) называ́ть, напра́шивать;

2. подстрека́ть (просьбой);

1, 2 см. напрасі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напро́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да напрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрасі́ць, -рашу́, -ро́сіш, -ро́сіць; зак., каго (разм.).

Наклікаць, запрасіць вялікую колькасць каго-н.

Н. гасцей.

|| незак. напро́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)