Verbum

анлайнавы слоўнік

напра́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напра́ўка ж. (бритвы и т.п.) напра́вка, пра́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напра́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. напраўляць — направіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напра́вка (бритвы и т. п.) напра́ўка, -кі ж., наво́дка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выправле́ние^I ср.

1. выпро́стванне, -ння ср.; выраўно́ўванне, -ння ср.;

2. напра́ўка, -кі ж., вастрэ́нне, -ння ср.;

3. выпраўле́нне, -ння ср.; см. выправля́ть^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пра́вка ж.

1. пра́ўка, -кі ж., папраўле́нне, -ння ср., выпраўле́нне, -ння ср.;

2. выпро́стванне, -ння ср., выраўно́ўванне, -ння ср.;

3. напра́ўка, -кі ж., наво́дка, -кі ж.; вастрэ́нне, -ння ср.; см. пра́вить^{II 1, 3, 4}.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)