напра́сці

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напраду́ напрадзё́м
2-я ас. напрадзе́ш напрадзяце́
3-я ас. напрадзе́ напраду́ць
Прошлы час
м. напра́ў напра́лі
ж. напра́ла
н. напра́ла
Загадны лад
2-я ас. напрадзі́ напрадзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час напра́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напра́сці сов. напря́сть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напра́сці, ‑праду, ‑прадзеш, ‑прадзе; ‑прадзём, ‑прадзяце; зак., чаго і без дап.

Спрасці нейкую колькасць чаго‑н. Маці напрала поўную шуфляду нітак. Бядуля. Алена радавалася: напрадзе за зіму ды натчэ вясной ручнікоў, абрусаў ды кап. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напра́сці (in Ménge) spínnen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

напря́сть сов. напра́сці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напрада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да напрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напра́дзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад напрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

uprząść

зак. напрасці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Напрасты́ ’прамой дарогай, напрамік’ (Бір. дыс.), напрасці ’тс’ (ТС), напрасцяк ’тс’ (Янк. 1), напрасці}d ’проста, бліжэйшай дарогай’ (Некр., Мат. Гом.). Да просты ’прамы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́прасці, ‑праду, ‑прадзеш, ‑прадзе; зак., што, чаго.

Прадучы, вырабіць; спрасці, напрасці. Выпрасці нітак на дратву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)