напрака́т, прысл.

У часовае карыстанне за плату.

Узяць веласіпед н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напрака́т

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
напрака́т - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напрака́т нареч. напрока́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напрака́т, прысл.

У часовае карыстанне за плату. Уздоўж пакойчыка ненакрыты даўгаваты стол, вакол стала гнутыя венскія крэслы, што былі ўзяты напракат з рэстаранчыка паблізу. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрака́т прысл. léihweise, míetweise;

узя́ць напрака́т áusleihen* vt; míeten vt;

аддава́ць напрака́т vermíeten vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

напрока́т нареч. напрака́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прака́тны ​1, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які прызначаецца, служыць для пракаткі, пракату ​1 (у 1 знач.). Пракатны стан. Пракатныя валы. // Выраблены шляхам пракаткі, пракату. Пракатныя металічныя вырабы.

2. Які мае адносіны да вырабу пракату. Пракатная вытворчасць. Пракатны цэх.

прака́тны ​2, ‑ая, ‑ае.

1. Які аддаецца напракат. Пракатная машына. Пракатны спартыўны інвентар.

2. Які аддае напракат. Пракатная кантора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hire​1 [ˈhaɪə] n.

1. наём; прака́т; зда́ча ў наём;

let smth. (out) on hire здава́ць што-н. у наём/напрака́т;

take smth. on hire узя́ць што-н. напрака́т;

cars for hire выдаю́цца машы́ны напрака́т

2. пла́та за наём, за прака́т;

The price includes the hire of the boat. Цана ўключае пракат лодкі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wypożyczać

зак.

1. komu пазычаць; даваць напракат каму;

2. od kogo браць напракат; пазычаць у каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ДЖО́БЕР

(англ. jobber),

1) гістарычна — прадпрымальнік, які даваў напракат коней з экіпажамі.

2) Біржавы маклер, камісіянер (першапачаткова член Лонданскай фондавай біржы), які ажыццяўляе аперацыі за ўласны кошт (пры нефіксаваным даходзе), уступае ў здзелкі з брокерамі і інш. дзелавымі людзьмі.

т. 6, с. 88

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)