напра́жаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. напра́жаны напра́жаная напра́жанае напра́жаныя
Р. напра́жанага напра́жанай
напра́жанае		 напра́жанага напра́жаных
Д. напра́жанаму напра́жанай напра́жанаму напра́жаным
В. напра́жаны (неадуш.)
напра́жанага (адуш.)		 напра́жаную напра́жанае напра́жаныя (неадуш.)
напра́жаных (адуш.)
Т. напра́жаным напра́жанай
напра́жанаю		 напра́жаным напра́жанымі
М. напра́жаным напра́жанай напра́жаным напра́жаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напра́жаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. напра́жаны напра́жаная напра́жанае напра́жаныя
Р. напра́жанага напра́жанай
напра́жанае		 напра́жанага напра́жаных
Д. напра́жанаму напра́жанай напра́жанаму напра́жаным
В. напра́жаны (неадуш.)
напра́жанага (адуш.)		 напра́жаную напра́жанае напра́жаныя (неадуш.)
напра́жаных (адуш.)
Т. напра́жаным напра́жанай
напра́жанаю		 напра́жаным напра́жанымі
М. напра́жаным напра́жанай напра́жаным напра́жаных

Кароткая форма: напра́жана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напра́жаны нажа́ренный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напра́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад напражыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нажа́ренный

1. напе́чаны; насма́жаны; насква́раны; напра́жаны, напрэ́жаны;

2. напа́лены, напе́чаны, нагрэ́ты; см. нажа́рить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)