напира́ть несов., прост.

1. напіра́ць;

2. (настойчиво добиваться — ещё) насто́йваць;

3. (накопляться, скопляться) напіра́цца, набіва́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напіра́ць несов., разг., в разн. знач. напира́ть;

н. на дзве́ры — напира́ть на дверь;

во́раг ~ра́е з фла́нга — враг напира́ет с фла́нга;

ён ~ра́е на сваю́ заня́тасць — он напира́ет на свою́ за́нятость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нала́зіць несов.

1. в разн. знач. налеза́ть; см. нале́зці 1;

2. разг. (надвигаясь, нажимать) напира́ть;

не ~зь! — не напира́й!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)