напа́рніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. напа́рніцкі напа́рніцкая напа́рніцкае напа́рніцкія
Р. напа́рніцкага напа́рніцкай
напа́рніцкае		 напа́рніцкага напа́рніцкіх
Д. напа́рніцкаму напа́рніцкай напа́рніцкаму напа́рніцкім
В. напа́рніцкі
напа́рніцкага		 напа́рніцкую напа́рніцкае напа́рніцкія
Т. напа́рніцкім напа́рніцкай
напа́рніцкаю		 напа́рніцкім напа́рніцкімі
М. напа́рніцкім напа́рніцкай напа́рніцкім напа́рніцкіх

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

напа́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто працуе ў пары з кім-н.

Шафёры-напарнікі.

|| ж. напа́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. напа́рніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)