напакава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напаку́ю напаку́ем
2-я ас. напаку́еш напаку́еце
3-я ас. напаку́е напаку́юць
Прошлы час
м. напакава́ў напакава́лі
ж. напакава́ла
н. напакава́ла
Загадны лад
2-я ас. напаку́й напаку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час напакава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напакава́ць сов. (чемодан, склад и т.п.) наби́ть, напо́лнить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напакава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Шчыльна ўкладваючы, уціскаючы, напоўніць што‑н. даверху. Напакаваць чамадан. Напакаваць рукзак. Напакаваць паперамі партфель. // Разм. Напоўніць якімі‑н. рэчамі што‑н.; налажыць. Цёплая восень напакавала.. [пастуховы] торбы баравікамі. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напакава́ць (án)füllen vt; pácken vt, éinpacken vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

напакава́ны наби́тый, напо́лненный; см. напакава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напако́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да напакаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напако́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. напакоўваць — напакаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напакава́ны і напако́ваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад напакаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

napakować

зак. напоўніць; накласці; напхаць; напакаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Насэ́нтарыць ’накласці, напакаваць надта многа’ (Сцяц., Сцяшк. Сл.). Няясна; магчыма, іранічнае ўтварэнне ад выдуманага кораня з «польскай» назалізацыяй.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)