напа́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. напа́днік напа́днікі
Р. напа́дніка напа́днікаў
Д. напа́дніку напа́днікам
В. напа́дніка напа́днікаў
Т. напа́днікам напа́днікамі
М. напа́дніку напа́дніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

assailant [əˈseɪlənt] n. fml напа́днік, хто атаку́е або́ напада́е

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

quarterback

[ˈkwɔrtərbæk]

n.

гало́ўны напа́днік (у амэрыка́нскім футбо́ле)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

assailant

[əˈseɪlənt]

n.

напа́днік m., хто напада́е або́ атаку́е

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gunman

[ˈgʌnmən]

n., pl. -men

1)

а) чалаве́к, узбро́ены стрэ́льбай

б) знаве́ц збро́і

2) напа́днік, банды́т -а m., забо́йца -ы m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)