нана́йцы, -аў, адз. нана́ец, -на́йца, м.

Народ, які жыве на Далёкім Усходзе ў басейне ракі Амур.

|| ж. нана́йка, -і, ДМ -на́йцы, мн. -і, -на́ек.

|| прым. нана́йскі, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Нанайцы 7/432; 9/406 (табл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

нана́йцы, ‑аў; адз. нанаец, ‑найца, м.; нанайка, ‑і, ДМ ‑найцы; мн. нанайкі, ‑наек, ж.

Народнасць манчжура-тунгускай моўнай групы, якая жыве на Далёкім Усходзе ў басейне ракі Амур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нана́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. нана́йка нана́йкі
Р. нана́йкі нана́ек
Д. нана́йцы нана́йкам
В. нана́йку нана́ек
Т. нана́йкай
нана́йкаю		 нана́йкамі
М. нана́йцы нана́йках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нана́ец,

гл. нанайцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нана́йка,

гл. нанайцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нана́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нана́ец нана́йцы
Р. нана́йца нана́йцаў
Д. нана́йцу нана́йцам
В. нана́йца нана́йцаў
Т. нана́йцам нана́йцамі
М. нана́йцу нана́йцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)