наміна́ць гл. намяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наміна́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. наміна́ю наміна́ем
2-я ас. наміна́еш наміна́еце
3-я ас. наміна́е наміна́юць
Прошлы час
м. наміна́ў наміна́лі
ж. наміна́ла
н. наміна́ла
Загадны лад
2-я ас. наміна́й наміна́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час наміна́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наміна́ць несов.

1. в разн. знач. намина́ть;

2. см. націра́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наміна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да памяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намя́ць, -мну́, -мне́ш, -мне́; -мнём, -мняце́, -мну́ць; -мні́; зак., чаго.

1. Размінаючы, прыгатаваць пэўную колькасць чаго-н.

Н. гліны.

2. Прымяць, змяць што-н.

Н. саломы.

3. Тое, што і нацерці (у 5 знач.; разм.).

Н. лёну.

◊

Намяць бакі каму (разм.) — пабіць каго-н.

|| незак. наміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намина́ть несов.

1. наміна́ць; (комкать) накаме́чваць;

2. (надавливать) націска́ць; (разминать) націра́ць;

3. (намешивать) наме́шваць;

4. (натаптывать) нато́птваць;

5. (льна, пеньки) націра́ць; см. намя́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)