наміна́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. наміна́л
Р. наміна́лу
Д. наміна́лу
В. наміна́л
Т. наміна́лам
М. наміна́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

наміна́л, -у, м. (спец.).

Абазначаная вартасць (на таварах, грашовых знаках, каштоўных паперах).

Продаж па намінале.

|| прым. наміна́льны, -ая, -ае.

Намінальная цана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наміна́л, -лу м., эк. номина́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наміна́л, ‑у, м.

Спец. Намінальная вартасць, якая абазначаецца на грашах, аблігацыях і пад. Продаж па наміналу. // Цана тавару, якая абазначана ў прэйскурантах або на таварах.

[Ад лац. nominalis — імянны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намінал

т. 11, с. 137

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

наміна́л м эк Nominálwert m -(e)s, -e; Nénnwert m;

паво́дле наміна́лу nach dem Nominálwert [Nénnwert]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

наміна́л

(лац. nominalis = імянны)

1) намінальная вартасць, якая абазначаецца на грашах, акцыях, аблігацыях;

2) цана тавару, якая абазначана ў прэйскурантах або на саміх таварах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

номина́л эк. наміна́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наміна́льны, -ая, -ае.

1. гл. намінал.

2. Які толькі называецца, але не выконвае сваіх функцый; фіктыўны (кніжн.).

Лічыцца дзе-н. намінальна (прысл.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

nominał, ~u

м. эк. намінал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)