намяра́ць гл. намераць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намяра́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. намяра́ю намяра́ем
2-я ас. намяра́еш намяра́еце
3-я ас. намяра́е намяра́юць
Прошлы час
м. намяра́ў намяра́лі
ж. намяра́ла
н. намяра́ла
Загадны лад
2-я ас. намяра́й намяра́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час намяра́ючы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

намяра́ць несов. наме́ривать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намяра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да намераць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наме́раць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., чаго.

1. Адмераць у якой-н. колькасці.

Н. зямлі.

2. Мераючы, вызначыць колькасць чаго-н.

Н. пяць метраў тканіны.

|| незак. наме́рваць, -аю, -аеш, -ае і намяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)