наму́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго.

1. Многа, доўга памучыць каго-н., прынесці многа гора, мук.

2. Вельмі стаміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наму́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наму́чу наму́чым
2-я ас. наму́чыш наму́чыце
3-я ас. наму́чыць наму́чаць
Прошлы час
м. наму́чыў наму́чылі
ж. наму́чыла
н. наму́чыла
Загадны лад
2-я ас. наму́ч наму́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час наму́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наму́чыць сов. наму́чить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наму́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Многа, доўга памучыць каго‑н., прынесці многа мук, гора. [Крушына:] — З прастрэленымі нагамі прамучыўся я ўсю вайну і цётку Зосю намучыў. Жычка. // Вельмі стаміць. [Саўка:] — Но, цягніся.. Намучыў ты мяне сёння. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наму́чыць quälen vt; péinigen vt; plágen vt; drangsalíeren vt; mártern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

наму́чить сов. наму́чыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намардава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., каго.

Разм. Вельмі знясіліць, намучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nadręczyć

зак. намучыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

наму́чаны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад намучыць.

наму́чаны ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад намуці́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наму́чаны I (к наму́чыць) наму́ченный

наму́чаны II (к намуці́ць) наму́ченный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)