наму́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. наму́лка наму́лкі
Р. наму́лкі наму́лак
Д. наму́лцы наму́лкам
В. наму́лку наму́лкі
Т. наму́лкай
наму́лкаю		 наму́лкамі
М. наму́лцы наму́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

наму́лка ж., вет. нами́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наму́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Захворванне падэшвы капытоў (у коней, валоў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нами́нка ж., вет. наму́л, -лу м., наму́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)