намо́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. намо́чванне
Р. намо́чвання
Д. намо́чванню
В. намо́чванне
Т. намо́чваннем
М. намо́чванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

намо́чванне ср. нама́чивание; сма́чивание; пропи́тывание; см. намо́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намо́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. намочваць — намачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Намочванне 2/544

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сма́чивание змо́чванне, -ння ср., намо́чванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напи́тывание насы́чванне, -ння ср., насычэ́нне, -ння ср.; намо́чванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нама́чивание

1. намо́чванне, -ння ср.;

2. ква́шанне, -ння ср.; мачэ́нне, -ння ср.; см. нама́чивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)