наме́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
Тое, што папярэдне намечана, папярэдні план.
Падрыхтаваць наметкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наме́тка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
наме́тка |
наме́ткі |
| Р. |
наме́ткі |
наме́так |
| Д. |
наме́тцы |
наме́ткам |
| В. |
наме́тку |
наме́ткі |
| Т. |
наме́ткай
наме́ткаю |
наме́ткамі |
| М. |
наме́тцы |
наме́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наме́тка ж. (предварительный план) намётка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наме́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Тое, што папярэдне намечана, папярэдні план. Блізкая страляніна ўзрушыла ўсіх, зблытала ўсе планы, усе наметкі на бліжэйшую дарогу. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наметка
Том: 19, старонка: 139.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
На́ме́тка 1, намё́тка, на́мітка ’доўгі, вузкі кусок палатна, звычайна з каймой ці вышыўкай’, ’накрыццё галавы ў замужніх жанчын у выглядзе рушніка з аздобамі, пакрывала нявесты’ (Шн. 3, Чач., Др., Маш., ТС, Сл. ПЗБ, Жд. 1, Кольб., Грыг., Чуд., Сцяшк., Бяльк., Мат. Гом.), ст.-бел. наметка ’даўняе народнае жаночае накрыццё галавы з доўгага і вузкага палатна, якім перавязвалі галаву. І паколькі палатно было заўсёды белае, то і жанчын звычайна называлі белагаловымі’ (Гарб.), укр. намі́тка, рус. намётка. Паводле Фасмера (3, 41), з на і мета́ть ’кідаць’, літаральна ’накідка’, параўн. на́мятка ’цёплая хустка’ (маст., Сцяшк. Сл.), што, відаць, адлюстроўвае незалежнае больш позняе ўтварэнне. Гл. намёт 1.
Наме́тка 2 ’пазнавальны знак (напрыклад, на вуху ў авечкі, на лапцы ў гусі)’ (Янк. 1), ’памета’ (рагач., Мат. Гом.). Да наме́ціць, ме́ціць ’памячаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
намётка¹, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
Тое, што і наметка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
намётка ж.
1. см. наме́тка;
2. пово́йник м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Намот, намотка ’намітка’ (Жд. 1), на́матка ’тс’ (Сл. ПЗБ). Ад памёту, наметка© ’тс’ (гл.), збліжана з матиць, намотваць, ’накручваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
намётка 1, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Тое, што і наметка. Прыгнятала Максіма Сцяпанавіча і тое, што многіх намётак і вынашаных планаў ніяк нельга было ажыццявіць — перашкаджала .. цякучка. Карпаў.
намётка 2, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Тое, што і намітка (у 2 знач.). Царква была поўная, як ніколі. Пахнула кажухамі і ботамі. Світкі, мужчынскія і жаночыя, кажухі, белыя мужыцкія галовы і снежныя палеткі жанчын. Караткевіч.
намётка 3, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так, ж.
Тое, што і фастрыга.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)