наме́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. наме́рваю наме́рваем
2-я ас. наме́рваеш наме́рваеце
3-я ас. наме́рвае наме́рваюць
Прошлы час
м. наме́рваў наме́рвалі
ж. наме́рвала
н. наме́рвала
Загадны лад
2-я ас. наме́рвай наме́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час наме́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наме́рваць несов. наме́ривать; см. наме́раць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наме́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да намераць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наме́раць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., чаго.

1. Адмераць у якой-н. колькасці.

Н. зямлі.

2. Мераючы, вызначыць колькасць чаго-н.

Н. пяць метраў тканіны.

|| незак. наме́рваць, -аю, -аеш, -ае і намяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наме́ривать несов. наме́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наме́рвацца ​1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да намерыцца.

наме́рвацца ​2, ‑аецца; незак.

Зал. да намерваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наме́рвацца I несов.

1. намерева́ться, реша́ть, вознаме́риваться;

2. (чым) наце́ливаться; заноси́ть (что); см. наме́рыцца 2

наме́рвацца II несов., страд. наме́риваться; см. наме́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)