нама́цванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. нама́цванне
Р. нама́цвання
Д. нама́цванню
В. нама́цванне
Т. нама́цваннем
М. нама́цванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нама́цванне ср. нащу́пывание, прощу́пывание; см. нама́цваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нама́цванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. намацваць — намацаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нащу́пывание нама́цванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прощу́пывание

1. прама́цванне, -ння ср.; нама́цванне, -ння ср.;

2. прашчу́пванне, -ння ср.; см. прощу́пывать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)