налі́ха, прысл. (разм.).

1. Для якой патрэбы, нашто.

Н. ён мне патрэбен.

2. (у спалучэнні са словам «як»). На няшчасце; назло.

Як н. пайшоў дождж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́ліха

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
на́ліха - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

налі́ха

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
налі́ха - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

налі́ха нареч., разг. заче́м, на что, на кой чёрт;

н. ён мне патрэ́бен! — заче́м он мне ну́жен!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

налі́ха, прысл.

Разм.

1. Для якой патрэбы, нашто. Наліха ён мне здаўся. Наліха мне гэта. □ У Язэпа .. балюча пачало ныць у жываце. Вось калі пачнецца расплата! Наліха было ісці за дзедам. Мог бы вырвацца. Асіпенка.

2. (у спалучэнні са словам «як»). На няшчасце; назло. Як наліха пайшоў дождж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налі́ха прысл разм

1. wozú, zum Téufel;

2. (назло; на няшчасце) zum Únglück

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)