налё́тчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. налё́тчыца налё́тчыцы
Р. налё́тчыцы налё́тчыц
Д. налё́тчыцы налё́тчыцам
В. налё́тчыцу налё́тчыц
Т. налё́тчыцай
налё́тчыцаю		 налё́тчыцамі
М. налё́тчыцы налё́тчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

налётчыца ж. налётчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

налётчыца, ‑ы, ж.

Жан. да налётчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налётчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Грабежнік, той, хто займаецца налётамі (у 3 знач.).

|| ж. налётчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

налётчица налётчыца, -цы ж.; грабе́жніца, -цы ж., рабаўні́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)