налу́плены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
налу́плены |
налу́пленая |
налу́пленае |
налу́пленыя |
| Р. |
налу́пленага |
налу́пленай налу́пленае |
налу́пленага |
налу́пленых |
| Д. |
налу́пленаму |
налу́пленай |
налу́пленаму |
налу́пленым |
| В. |
налу́плены (неадуш.) налу́пленага (адуш.) |
налу́пленую |
налу́пленае |
налу́пленыя (неадуш.) налу́пленых (адуш.) |
| Т. |
налу́пленым |
налу́пленай налу́пленаю |
налу́пленым |
налу́пленымі |
| М. |
налу́пленым |
налу́пленай |
налу́пленым |
налу́пленых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
налу́плены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
налу́плены |
налу́пленая |
налу́пленае |
налу́пленыя |
| Р. |
налу́пленага |
налу́пленай налу́пленае |
налу́пленага |
налу́пленых |
| Д. |
налу́пленаму |
налу́пленай |
налу́пленаму |
налу́пленым |
| В. |
налу́плены (неадуш.) налу́пленага (адуш.) |
налу́пленую |
налу́пленае |
налу́пленыя (неадуш.) налу́пленых (адуш.) |
| Т. |
налу́пленым |
налу́пленай налу́пленаю |
налу́пленым |
налу́пленымі |
| М. |
налу́пленым |
налу́пленай |
налу́пленым |
налу́пленых |
Кароткая форма: налу́плена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
налу́плены I
1. на́дранный;
2. разг. на́рванный;
1, 2 см. налупі́ць I
налу́плены II разг. налу́пленный, взду́тый; см. налупі́ць II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
налу́плены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад налупіць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)