налудзі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
налуджу́ |
налу́дзім |
| 2-я ас. |
налу́дзіш |
налу́дзіце |
| 3-я ас. |
налу́дзіць |
налу́дзяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
налудзі́ў |
налудзі́лі |
| ж. |
налудзі́ла |
| н. |
налудзі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
налудзі́ |
налудзі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
налудзі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
налудзі́ць сов. налуди́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
налудзі́ць, ‑луджу, ‑лудзіш, ‑лудзіць; зак., што і чаго.
Лудзячы, вырабіць у якой‑н. колькасці. Налудзіць пасуды.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
налуди́ть сов. налудзі́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)