◎ На́лепкі ’кідком з рукі’: Кідай мячык налепкі (Бяльк.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нале́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. нале́пка нале́пкі
Р. нале́пкі нале́пак
Д. нале́пцы нале́пкам
В. нале́пку нале́пкі
Т. нале́пкай
нале́пкаю		 нале́пкамі
М. нале́пцы нале́пках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

label

[ˈleɪbəl]

1.

n.

нале́пка, накле́йка, этыке́тка f.; ярлы́к -а́ m.

2.

v.t.

1) накле́йваць нале́пкі, рабі́ць на́дпісы

2) Figur. наве́шваць ярлыкі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)