наку́льгванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. наку́льгванне
Р. наку́льгвання
Д. наку́льгванню
В. наку́льгванне
Т. наку́льгваннем
М. наку́льгванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наку́льгванне ср. прихра́мывание; см. наку́льгваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наку́льгванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. накульгваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наку́льгваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Крыху кульгаць.

Н. на адну нагу.

|| наз. наку́льгванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прихра́мывание наку́льгванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)