накрыча́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. накрычу́ся накрычы́мся
2-я ас. накрычы́шся накрычыце́ся
3-я ас. накрычы́цца накрыча́цца
Прошлы час
м. накрыча́ўся накрыча́ліся
ж. накрыча́лася
н. накрыча́лася
Загадны лад
2-я ас. накрычы́ся накрычы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час накрыча́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накрыча́цца сов. накрича́ться, наора́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накрыча́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Уволю, многа пакрычаць. Варанецкі хоць і хваляваўся, але вырашыў маўчаць, пакуль не накрычыцца Гаруноў. Дуброўскі. Шыпулька накрычаўся, намахаўся рукамі і праз нейкі час таксама змоўк. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накрыча́цца sich müde schréien*, sich áusschreien*;

накрыча́цца да хры́пак sich héiser schréien*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

накрича́ться разг. накрыча́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наора́ться накрыча́цца; нагарлапа́ніцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́крычацца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Накрычацца ўволю; выказаць крыкам усё, што хацелася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nakrzyczeć się

зак. накрычацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wykrzyczeć się

зак. накрычацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дзёрзкасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць дзёрзкага. Дзёрзкасць паводзін. Дзёрзкасць учынку.

2. Дзёрзкі ўчынак, дзёрзкія словы. Не было тыдня, каб Грачова не знаходзіла прычыны да каго прычапіцца, пагаварыць дзёрзкасцей і накрычацца ўволю. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)