нако́с
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нако́с |
нако́сы |
| Р. |
нако́су |
нако́саў |
| Д. |
нако́су |
нако́сам |
| В. |
нако́с |
нако́сы |
| Т. |
нако́сам |
нако́самі |
| М. |
нако́се |
нако́сах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нако́с, -су м., с.-х. нако́с
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нако́с с.-х. нако́с, -су м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)