Verbum

анлайнавы слоўнік

нако́лванне гл. накалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нако́лванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нако́лванне ср.

1. нака́лывание, нако́лка ж.;

2. надка́лывание;

1, 2 см. нако́лваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нако́лванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. паколваць — накалоць (у 3–6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накало́ць, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы; зак.

1. чаго. Раскалоць пэўную колькасць чаго-н.

Н. дроў.

2. каго. Колючы, забіць у нейкай колькасці.

Н. свіней.

3. што. Пашкодзіць, параніць чым-н. вострым.

Н. нагу.

4. што. Пракалоць паверхню чаго-н. у многіх месцах.

Н. слівы для варэння.

5. каго-што на што. Насадзіць, нанізаць на што-н. вострае.

Н. матыля на шпільку.

6. што. Раскалоць, расшчапіць што-н. не да канца; надкалоць.

Н. палена.

|| незак. нако́лваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. нако́лванне, -я, н. (да 3—6 знач.) і нако́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (да 4—6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нака́лывание^I нако́лванне, -ння ср.; см. нака́лывать^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нака́лывание^II нако́лванне, -ння ср.; прышпі́льванне, -ння ср.; см. нака́лывать^II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нако́лка ж.

1. (действие) нако́лванне, -ння ср.; (прикрепление булавкой) прышпі́льванне, -ння ср.;

2. (украшение на причёске) нако́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наре́зка ж.

1. (действие) нараза́нне, -ння ср., нарэ́званне, -ння ср., нарэ́зка, -кі ж.; накро́йванне, -ння ср.; нако́лванне, -ння ср.;

2. (нарез) нарэ́зка, -кі ж., нарэ́з, -зу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)